نشست شورای امنیت؛ از کمک به مردم افغانستان تا هوچی‌گری چین و روسیه

طارق قاسمی

اخیراً نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد در باره بررسی وضعیت اقتصادی، اجتماعی وسیاسی افغانستان برگزار شد. در این نشست نمایندگان و دیپلمات‌های کشورهای مختلف اشتراک کرده و نظرات دولت‌های متبوع شان را در قبال مساله افغانستان و طالبان و همچنان شیوه و راهکار کمک به مردم افغانستان بیان کردند.
در این نشست نمایندگان روسیه، چین، بریتانیا، ناروی، فرانسه، ایالات متحده امریکا، نصیر احمد فایق به نمایندگی از مردم افغانستان، هند و برخی کشورهای دیگر حضور داشته و هر کدام به بیان نظرات دولت خویش پرداختند.
در این نشست اما انتقادات تند نمایندگان روسیه و چین علیه امریکا و متحدانش در باره افغانستان و همچنان پاسخ نماینده امریکا از مهمترین قسمت‌های نشست بود که توجه‌ها را به خود جلب کرد؛ زیرا چین و روسیه که هردو از رقبای امریکا در سطح جهان و اخصاً تایوان و اوکراین به شمار می‌روند، وضعیت بحرانی افغانستان را در یک سال گذشته همواره به عنوان نماد شکست امریکا مطرح کرده و از آن انتقاد می‌کنند.
ولی چند مساله در این جا لازم به ذکر است که باید بررسی و تبیین شود و ببینیم که چین و روسیه مدعی که برف تمام بام‌های خود را بر دیگران می‌اندازند در قبال افغانستان چه کرده‌اند و چرا هوچی‌گری می‌کنند.
ذکر این نکته را نیز ضروری می‌دانم که نه هوادار دو آتشه امریکا هستم و نه در پی برائت دادن به امریکا یا ناتو، بلکه می‌خواهم حقیقتی را بیان کنم که در پشت هوچی‌گری دیپلماتیک پنهان می‌شود.
انتقاد همیشگی چین و روسیه بر امریکا این است که با خروج غیر مسئولانه، در واقع عامل اصلی وضعیت بحرانی افغانستان است. خواسته اصلی چین و روسیه نیز به رسمیت شناختن طالبان از سوی غرب است که بزرگترین مانع آن امریکا محسوب می‌شود.
چند نکته باید روشن گردد: آزادی ذخایر ارزی؛ هوچی‌گری دیپلماتیک چین و روسیه و چه کشورهایی کمک می‌کنند.
چین و روسیه و برخی از کشورهای اقماری شان همواره تلاش می‌کنند که ذخایر ارزی منجمد شده افغانستان آزاد گردد- در واقع به طالبان سپرده شود- چون در وضعیت بحرانی افغانستان نیاز است.
این مبلغ کلان اگر آزاد شود، بدون شک به دست طالبان می‌افتد و در راه سرکوب مردم افغانستان مصرف می‌شود نه برای درمان درد نیازمندان و پر کردن شکم گرسنگان، کما این که همین اکنون نیز گزارش‌های زیادی وجود دارد که طالبان کمک‌های ملل متحد را به جای افراد نیازمند به اعضای خود توزیع می‌کنند. پس نباید پول مردم افغانستان به دست طالبان داده شود؛ زیرا از یک طرف حیف و میل می‌شود و از جانب دیگر نوعی مشروعیت بخشیدن به گروهی است که همدست تروریزم و دیکتاتورهای جهان است.
موضوع مهم دیگر، هوچی‌گری دیپلماتیک روسیه و چین در قبال مساله افغانستان است؛ زیرا این دو کشور جز این که هیاهو ایجاد کنند و از آب گل آلود ماهی بگیرند؛ هیچ کار دیگری نه در قبال افغانستان و نه قبال ملل دیگر جهان انجام نداده و نمی‌دهند. فرضاً امریکا به افغانستان خیانت بسیار نابخشودنی انجام داد، پرسش از مسکو و پکن این است که شما چه کردید جز خیانت و همدستی با گروهی هراس‌افکن که در دو دهه گذشته همواره سبب تضعیف جمهوریت، اقتصاد مردم افغانستان، امنیت و ثبات سیاسی شد. همین اکنون که روسیه و چین با طالبان همدم و همدل هستند، چه گلی بر سر مردم افغانستان زده‌اند که بر مبنای آن داد و قال راه بیندازند.
موضوع مهم دیگر، کمک‌های مالی به مردم افغانستان پس از سقوط جمهوریت است. در این عرصه نیز کشورهای مدعی و پر سرو صدا جز هوچی‌گری هیچ کار مهم دیگر انجام نداده‌اند. مثلاً در مقام مقایسه، در همین یک سال ایالات متحده امریکا نزدیک به یک میلیارد دالر به رغم مشکلاتی که با طالبان دارد، کمک کرده است. همین چند هفته پیش، وزارت خارجه امریکا اعلام کرد که 150 میلیون دالر برای کمک به زنان افغانستان اختصاص می‌دهد.
اما روسیه و چین و یا کشورهایی که دنباله رو آن‌ها هستند چقدر کمک کرده‌اند. چند میلیون دالر در صندوق کمک به مردم افغانستان ریخته‌اند و چه کار بنیادی برای کمک به افغانستان انجام داده‌اند.
ما به عنوان شهروندان افغانستان فقط شاهد وصول یکی دو محموله پوشاک زمستانی و دارو از چین و هم دو سه محموله هم از روسیه بودیم و خیر.
کل کمک‌ها روسیه و چین در بیست و یک سال گذشته از 2صد میلیون دالر تجاوز نمی‌کند و آن هم کمک‌هایی بوده که اکثراً ماهیت تبلیغاتی داشته است.
پس نکته اساسی این است، روسیه و چین اگر دردی از مردم افغانستان درمان نمی‌توانید، لطفاً نمک نیز نپاشید؛ زیرا همه می‌دانند که طالبان با حمایت و کمک شما توانست فربه شود و بلای جان مردم افغانستان گردد.