قیام ظلم ستیزانه امام حسین و مظلومیت مضاعف شیعیان افغانستان

داستان حزینی است که عزاداران و پیروان خط امام حسین در کشور افغانستان با ظلم و ستم مضاعف مواجه هستند. امام حسین کسی بود که علیه ظلم و ستم قیام کرد حماسه خونین و آزادگی عاشورا را به میراث گذاشت. او با عده‌ای اندک در برابر حاکم زمانه به سبب ظلمی که بر مردم روا می‌داشت قیام کرد و از خون خود گذشت تا آزادگی و ظلم ستیزی و نه گفتن به ستم در نهاد بشریت نابود نشود.

قیام و حماسه کربلا با این جان مایه عظیم و انسان ساز، از سده‌ها به این طرف همواره منبع الهام آزادگی، ستم ستیزی و نه گفتن به حاکمیت جابر و فاسد بوده است و چه بسا که جنبش‌های آزادی بخش و انسان‌های متفکر و تاثیرگذار جهان در دنیا کهن و معاصر از آن اثر پذیرفته‌اند.

حضرت امام حسین در این حماسه خونین و انسان ساز، به سوی مرگ شتافت و با گذشتن از جان خود، تا روز ابد مفهوم انسانیت و آزادگی را در جهان به درستی تعبیر کرد.

از این جهت، تجلیل از عاشورا در واقع تجلیل از آزادگی، حریت، ستم ناپذیری، ظلم ستیزی، مبارزه با مفاسد، ایستادن در برابر زورگویی و انحراف است که همه ساله در یاد و خاطر و زندگی مردم زنده می‌شود و این مفاهیم اساسی زندگی جمعی بشری را روح و روان و رنگ تازه می‌بخشد.

اما عاشورا باوران در کشور افغانستان در حالی که حماسه کربلا را تجلیل می‌کنند، گویی با کربلای تازه‌ای مواجه هستند و در دو جبهه باید ایستادگی کنند.

اکنون پیروان مکتب عاشورا در افغانستان با ظلم و ستم مضاعف دست و پنجه نرم می‌کنند که نیاز به پرداختن به عاشورا را دو چندان می‌کند.

از یک جهت تروریزم کور و خونخوار و از جهت دیگر نگاه خصمانه حاکمیت به اهل تشیع و پیروان مکتب عاشورا.

درد بزرگ شیعیان شاید این نباشد که مورد هجمه تروریزم کور و افراطیت قرار می‌گیرند و همه روزه در جاده و کوچه و خانه و مسجد و شفاخانه و مکتب و مدرسه و آموزشگاه و باشگاه ورزشی و میان موتر و حتا عروسی هدف قرار می‌گیرند و به خاک و خون می‌افتند. درد بزرگ این است که نگاه حاکمیت در دوره‌های مختلف نسبت به شیعیان خصمانه بوده و این موضوع از اقدامات اخیر به خوبی دانسته می‌شود.

در مزارشریف به شیعیان اجازه داده نشده که مراسم روز عاشورا را در روضه مبارک برگزار کنند، پرچم‌ها و نمادهای محرم و عاشورا از موترها و دکان‌ها و جاده‌ها جمع آوری شده و اینک گفته شده که روز عاشورا را فقط در تکیه‌خانه‌ها تجلیل کنند.

در غزنی نیز چنین دستوراتی داده شده است. در این ولایت به شیعیان گفته شده که امنیت شما را تامین نمی‌توانیم پس در بیرون نیایید.

هرچند این دستورات در کابل دیده نمی‌شود، ولی همه می‌دانیم که نگاه ها خصمانه است و از همین جهت نیز است که امنیت در مناطق شیعه نشین تامین نمی‌شود.