با گسترش فقر ازدواج های اجباری و زیر سن در دایکندی افزایش یافته است

گزارش: حمیده هدایت

نازگل یکی از مادرانی است که دختر 10 ساله‌اش را به نکاح مردی هم‌سن و سال پدرش درآورده است و می‌گوید برای این‌که دیگر طفل‌هایم گرسنه نمانند مجبور شدم عزیزه را به مرد ۴۰ ساله بدهم؛ او که هنوز چیزی از ازدواج و خانه‌داری نمی‌داند و سرگرم بازی‌های کودکانه‌اش هست، بی‌خبر از این‌که قرار است به زودی خانه بخت برود، این مادر در حالی‌که اشک می‌ریزد از سرگذشت خودش که در سن 13 سالگی ازدواج نموده و مشکلات و خشونت‌هایی که تجربه کرده است را بیان می‌کند و برای دخترش نیز همان سرنوشت را تصور می‌کند.

محمد آصف پدری است که دختر ۱۲ ساله‌اش را به مرد نابینا به عقد نکاح درآورده است و می‌گوید: بخت خراب دخترم که پارسال یک نامزدش در ولسوالی پاتو شهید شد و پدر نامزدش (خسورش) که طویانه‌ وی را پرداخته بود خواهان پولش شد و ما مجبور شدیم دختر را به پسر نابینا بدهیم و پول نامزد قبلی فاطمه را دوباره برگردانیم.

مادر فاطمه می‌گوید: در روز شیرینی‌خوری در حالی که مهمانان برای دیدن عروس آمده بودند فاطمه با کودکان دیگر در کوچه مشغول بازی‌های کودکانه بود.

قابل ذکر است که بعد از سقوط جمهوریت و تسلط کامل طالبان در افغانستان اکثرا طبقه کارگر شغل‌های‌شان را از دست دادند و یا اگر شغل‌شان هست درآمدشان بسیار ناچیز بوده و نیازهای اولیه‌ فامیل‌شان را برآورده نمی‌تواند با گسترش فقر و بیکاری، بی‌سرنوشتی و آینده‌ مبهم دختران و زنان زیر چتر امارت اسلامی باعث شده که ازدواج‌های اجباری و زیر سن افزایش یابد و همواره از دختران و زنان قربانی بگیرد.

هم‌چنان ازدواج‌های زیر سن در افغانستان به خصوص روستاها رایج بوده و سنت ناپسند به جا مانده از گذشتگان است که مشکلات زیادی را برای زنان به وجود آورده و تاثیرات منفی و ناگوار روی زنده‌گی اکثر مردم فقیر این کشور می‌گذارد.

رقیه راسخ یکی  فعالین حقوق زن در دایکندی  چنین می‌گوید: ازدواج‌های اجباری، زیر سن و بد دادن از گذشته‌های دور در مناطق دور افتاده و دهات مروج بوده، که اکنون با مبارزات زیاد نهاد‌های مختلف حقوق بشری علیه این رسوم نه تنها از بین نرفته بلکه افزایش یافته است.

در شرایط فعلی بنا به دلایل مختلف، چون فقر اقتصادی، فقر فرهنگی و مشکلات خانواده‌گی ازدواج‌های زیر سن و اجباری در اقصا نقاط کشور افزایش یافته و مردم به خاطر تامین مخارج خانواده‌های خود دختران خود را در سنین خورد و یا هم به اجبار در مقابل پول مجبور به ازدواج می‌کنند، هم‌چنان بد دادن که به دلایل مشکلات اقتصادی دختران خود را در مقابل دختر و یا هم در مقابل قرضداری مجبور به ازدواج می‌کنند.

این رسوم هم در گذشته و هم اکنون به شکل گسترده در نقاط مختلف به خصوص در مناطق روستایی وجود دارد، فقر فرهنگی نیز یکی از دلایل عمده‌ این رواج‌ها است.

این در حالی است که اخیرا آمار خودکشی و مرگ‌های مرموز زنان و دختران در دایکندی افزایش یافته است. مقامات طالبان می‌گویند که دلیل خودکشی زنان خشونت‌های خانوادگی است اما در اکثر موارد خانواده‌ قربانیان خودکشی می‌گویند این رویدادها شبیه مرگ‌های مرموز اند تا خودکشی. اما عوامل خشونت و مرگ مرموز زنان نیز پیگیری نمی‌شود از این‌رو آمار قربانیان روز بروز در حال افزایش است.