حمله بر سفارت روسیه؛ یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو!
طارق قاسمی
سفارت روسیه در کابل که در دو دهه گذشته در سایه نظام جمهوری هیچگاه با تهدید جدی امنیتی مواجه نشده بود، امروز دوشنبه 14سنبله در یک سالگی حاکمیت مجدد طالبان هدف حمله مهیب تروریستی قرار گرفت. این حمله هنگامی رخ داد که شماری از مردم برای مسایل کنسولی و ویزا در دیوار کناری این سفارت تجمع کرده بودند و کارمندان سفارت نیز مصروف رسیدگی به امور متقاضیان بودند.
طبق آمارها، در این حمله مهیب افزون بر شهروندان افغانستان، دو کارمند سفارت نیز کشته شده است. منابع طالبان اما شمار کشته‌ها را 1 تن و و زخمیان را 10 تن اعلام کرده‌اند.
ظاهراً حمله به سفارت روسیه خشم مسکو را بر انگیخته؛ چرا که لحظاتی پس از حمله سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه که در تاجیکستان حضور داشت، واکنش نشان داده و عاملان آن را هشدار داد که پاسخگو خواهند بود. مسئولیت این حمله را تاکون هیچ فرد یا گروهی به دوش نگرفته است، ولی از آنجا که در افغانستان زیر تسلط طالبان رسم است، احتمالاً مسئولیت آن را گروه تروریستی داعش متقبل خوهد شد.
اما در وضعیت ملتهب کنونی، چه مسئولیت آن را داعش بپذیرد یا سکوت کند، نمی‌توان منکر نقش روسیه در قضیه افغانستان و رفتن این کشور کوچک کوهستانی در گودالی به نام حاکمیت طالبانی شد؛ زیرا روسیه کشوری بود که در دو دهه گذشته همواره از هر فرصت استفاده کرد تا نظام جمهوری را تضعیف کند، از طالبان حمایت کرد، ناامنی ایجاد نمود و در کنار برخی کشورهای دیگر نگذاشت که خمیره دولت و نظام در افغانستان قوام یابد.
کشور روسیه نظام تمامیت‌خواه و دیکتاتور مآبی دارد که هنوز آبشخور آن نظام بسته و دگم و پولیسی شوروی سابق و حزب کمونست اتحاد جماهیر شوروی است و در نستالوژی دوره طلایی ابر قدرت بودن شوروی، فیل مسکو یاد هندوستان می‌کند.
بنا بر این، روسیه برای رقابت با غرب، باتلاق ساختن افغانستان برای امریکا و گرفتن انتقام شکست سنگین شوروی سابق در افغانستان، تلاش کرد تا گروه طالبان را تقویت کند و حتی بر اساس برخی گزارش‌های اطلاعاتی، به طالبان پول و امکانات نظامی مهیا می‌کرد تا نظامیان امریکایی را ترور کنند.
از این رهگذر، یکی از عوامل بسیار فربه و چاق و اثر گذار وضعیت کنونی افغانستان که در خلاء دولت مشروع به سر می‌برد و میان حاکمان مدعی حکومت و انواع تروریزم داعشی و القاعده و تی تی پی و دیگر گروه‌های هراس‌افکن تفاوتی نم‌توان قایل شد، خود همین روسیه تحت رهبری ولادیمیر پوتین است.
روسیه تلاش کرد که دولت افغانستان سرنگون شود، طالبان بر سر قدرت بیایند و امریکایی‌ها از افغانستان بروند، اما در حساب و کتاب‌های کرملین این موضوع گنجانده نشده، یا اصلاً مهم تلقی نشده که افغانستان بدون دولت قانونی و مشروع صدها مرتبه برای روسیه و اقمارش خطرناک تر از دولت متمایل به غرب و حضور ناتو در این کشور است.
پس وقتی در وضعی که خود روسیه یکی از عوامل ایجاد آن است، منافع روسیه مورد هجمه واقع می‌شود، باید گفت که آنچه کشت می‌کنیم، روزی درو خواهیم کرد.