پرواز کن آسمان به کسی تعلق ندارد
نویسنده: فروزان حنان
تا توان داری بر فراز کوه‌ها، دره‌ها و آسمان‌ها بلند پرواز کن. این آسمان بزرگ و گسترده، برای هر پرواز‌کننده اش جا دارد!
در فراز آسمان اوج‌گیری شرط پرواز است. پریدن و پرواز کردن تنها مربوط پرنده‌گان نیست و آسمان هم تعلق خاصی به آن‌ها ندارد. انسان‌ها هم می‌توانند، توسط تفکر، اندیشه و تعقل‌شان به اوج آسمان پر بگشایند، پرواز کنند و دید عقاب‌گونه بر تمام کره زمین داشته باشند.
مبتکر بودن، منطقی اندیشیدن، سلیقه داشتن در برابر زنده‌گی و مسوولیت‌های آن، انسان را بر فراز آسمان‌های موفقیت، خرسندی، آسایش و آرامش می‌کشاند، در حقیقت انگیزه پروازکردن و بال گشودن را می‌دهد تا اوج‌گیری در ذهن و ضمیر جا بیفتد.
بسیاری از پرنده‌گان بال برای پر گشودن دارند، اما بعضی‌های‌شان حتا قابلیت پرواز را ندارند. تعدادی‌شان پرواز می‌کنند، اما قابلیت اوج‌گیری را ندارند، اما تعداد خاصی است که بر بلندترین نکات آسمان پرگشایی می‌کنند و از مزایایی اوج‌گیری بهره‌مند می‌شوند، مثال عقابی که نماد قدرت، توانایی، بلندپروازی و دقت است.
انسان‌ها نیز همین گونه اند، بعضی‌های‌شان توسط فکر و منطق بر فراز و بلندترین، نکاتی تلاش، پشت کار، کامیابی، سعادت‌مندی، موفقیت و هدفمندی پرواز می‌کنند، تعدادی‌شان با اندکی موفقیت در همان‌جا گیر می‌مانند و فکری برای اوج‌گیری ندارند، اما اکثریت‌شان از کوشش، پیشرفت، تمدن، متعالی شدن، سعادت‌مندی و هدفمندی، اصلا آگاهی ندارند، فقط عمر گران‌بهای‌شان را نثار بی‌پروایی‌ها، بی مسوولیتی‌ها و بی‌معرفتی‌ها می‌کنند.
وسیله پرواز در پرنده‌گان بال و در انسان‌ها عقل، فکر و اندیشه‌های منطقی است.
بال زدن و پر گشادن هر لحظه مساعد است، به شرطی که آدم‌ها انگیزه پرواز را در خود رشد دهند و به اوج سعادت‌مندی بپرند.
آسمان هیچ مسیر مشخصی برای پرواز کردن ندارد، از هر نشیب و فرازی طبیعت می‌توان پر گشود و روانه آسمان شد، در حالی که مسیرهای زمینی این ویژه‌گی‌ها را ندارد، باید از راهی مشخص و قانونی به جلو حرکت شود.
اوج‌گیری‌های زنده‌گی‌تان مستدام و مستحکم باد!