حملات انتحاری؛

حملات انتحاری، که در حال حاضر به‌عنوان یک کابوس به‌زندگی مردم سایه افکنده‌است،  یکی از رویکردهای خطرناکی است که تا دو دهه پیش، فقط در موارد انگشت‌شماری از آن استفاده شده‌بود. حملات انتحاری روشی است که تروریستان، بیشتر در جای‌که امکان پایداری در جنگ برای شان مقدور نباشد، برای از بین بردن هدف یا اهداف خاص یا ایجاد وحشت و  ارعاب از آن استفاده می‌کند. حمله‌کننده، جهت رسیدن به‌هدف، وسایل و روش های مختلفی را بکار می‌گیرند.

به‌کارگیری از حملات انتحاری، یکی از روش‌های مهم تخریبی و دهشت‌افکنانه‌ای است که زیادتر گروه‌های‌که در قدرت نیستند، به‌منظور از میان برداشتن هدف خاص، ایجاد وحشت و ارتقای سطح نارضابتی مردم از حاکمیت موجود، از آن استفاده می‌کنند.

حملات انتحاری در تعریف ساده، نوعی خودکشی به قصد دیگرکشی می‌باشد.

فرد انتحاری تصمیم دارد، با کشتن خود دیگران را نیز بکشد. برای فهم بیشتر این پدیده، پیشینه آن را مطالعه می نمایم.

پیشینه حملات انتحاری:

عده ای گمان می‌برند مرحله شکل گیری حملات انتحاری به حدود چهل سال پیش بر می گردد اما آغاز حملات انتحاری، در جریان جنگ جهانی اول ارتباط می گیرد.

برای اولین بار حملات انتحاری، توسط سگ‌های آموزش دیده در جنگ جهانی اول  بمیان آمد. به سگ‌های  گرسنه حامل بمب می‌آموختند که برای پیدا کردن غذا باید زیر تانک بروند.

اما اولین حملات انتحاری انسان از نوع امروزی، “کامیکازی” یا حملات انتحاری جاپانی می‌باشد که پیلوت‌های کامیکازی تصمیم می‌گرفتند، طیاره‌های مملو از مواد منفجره و یا مخازن پر از سوخت را به کشتی‌های جنگی دشمن بکوبند طوری که بعدها هواپیماهای تک سرنشین، مخصوص حملات کامیکازی تولید و ده‌ها خلبان برای حملات کامیکازی آماده بودند. بطور نمونه در 21 اکتبر 1994 در جریان جنگ جهانی دوم یک هواپیمای جاپانی که مقدار زیادی مواد منفجره در بدنه آن جاسازی شده بود، در خلیج ” لی‌تی” واقع در مجمع‌الجزایر فیلیپین خود را به کشتی جنگی استرالیایی به‌نام “استرالیا” کوبید و آن را از کار انداخت. در این حمله انتحاری فرمانده کشتی با سی تن از افسران و کارکنان کشتی از بین رفتند.

چه چیزی فرد را برای انتحاری آماده می کند؟

عوامل متعددی می‌تواند فرد را به‌عمل انتحاری تحریک، تشویق و تطمیع نماید. اما ایدولوژی مهمترین عاملی است که فرد را برای انجام عمل انتحاری آماده می سازد. ایدولوژی به‌بیان ساده سیستمی از ایده‌ها و قضاوت‌ها میباشد که با منافع معنوی و مادی شخصی و جمعی افراد در ارتباط می‌باشد. ایدولوژی افراد متفاوت و پیچیده است. ایدولوژی ممکن است دین، مذهب، ناسیونالیسم (ملی گرایی) و غیره باشد.

ایدولوژی دینی و ملی‌گرایی در حملات انتحاری بیشترین موثریت را نسبت ایدولوژی‌های دیگر دارد.

ایدولوژی ناسیونالیسم: گونه‌ای احساس وفاداری به ملت خاصی را ملی گرایی گویند.

حملات انتحاری ناشی از این ایدولوژی ناسیونالیسم در جهان کمتر اتفاق افتاده که حملات انتحاری کامیکازی یکی از نمونه آن است. حملات کامیکازی برگرفته شده از روایات میهنی جاپانی است. طبق روایات جاپانی، هنگامی که مغول ها دوبار در سال های 1274 و 1281 میلادی به جزیره های جنوب غربی جاپان حمله کردند، طوفان شدیدی درگرفت و باعث شکست آنان در هردو تهاجم شد. کامیکازی که به معنای “باد الهی” است از آن زمان رواج یافت. پیلوت‌های کامیکازی با الهام از این روایات خودشان را باد الهی می‌دانستند، کشتی‌های جنگی و سر نشینان شان را مغولان فرض می‌کردند.

ایدولوژی دینی: انجام دهنده حملات انتحاری و حامیان شان عمل خود را به دین نسبت می‌دهد. این ایدولوژی را گروههای تکفیری و افراطی به دین اسلام نسبت می دهند؛ با این تفاوت که عمل انتحاری را بنام های استشهادی و فدایی می‌نامند تا به آن جنبه مشروعیت دهند و اذهان عامه را به نفع اهداف خود جلب نمایند. در حقیقت این ایدولوژی مشتق شده حملات کامیکازی می‌باشد.

بزرگترین حمله انتحاری ناشی از ایدولوژی دینی، حمله انتحاری 11 سپتامبر 2001 میلادی بر برج های دوقلوی مرکز تجارت جهانی در نیویورک که توسط القاعده صورت گرفت، می باشد.

حملات انتحاری می‌تواند، از هر مرزی فرارود. ولی تا حال، کشورهای خاورمیانه، افغانستان، عراق و پاکستان بیشتر گرفتار این ایدولوژی گردیده و معلوم نیست این پدیده تا کدام زمان ادامه خواهد داشت. علما و مراجع رسمی دین اسلام بارها اعلام نموده اند که حملات انتحاری ربطی به دین اسلام ندارد. حمله انتحاری تحت هر نام – فدایی، استشهادی- صورت گیرد حمله را مشروع نمی‌کند و این حملات بخاطر سو استفاده از احساسات دینی مردم و با اهداف سیاسی انجام می شود نه بخاطر دفاع از وطن و دین. بعضی علمای دینی، حملات انتحاری نوعی دخالت  در کار خداوند (ج) می‌داند. آنها باور دار که انسان حق ندارد حیات خود را به دست خویش بستاند چون حیات فرد بطور کلی از طرف خداوند اعطا شده  و تنها صاحب آن می‌تواند آن را تصرف نماید.

در قران که مسلمانان به‌آن به عنوان کتاب خداوند باور دارند،  به‌روشنی آمده‌است که اگر فردی را به‌عمد بکشی، مثل آن‌است همه مردم را کشته باشی.