سیلاب‌های ویران‌گر؛ فوریت بشردوستانه از افغانستان می‌گذرد!
در چند هفته اخیر مناطقی در کشور افزون بر بحران گرسنگی و ناامنی و فشارهای متعدد سیاسی و اجتماعی، درگیر خشم طبیعت شده و در کنار گرسنگی و زلزله، سیلاب‌های ویران‌گر نیز روستاها را یکی پس از دیگری به سرزمین ارواح مبدل می‌کند.
مردم افغانستان که از اساس و بیخ و بن بیچاره و نادار و فقیر هستند، همان زندگی ساده و مختصر خود را نیز در اثر جاری شدن سیلاب‌های مدهش از دست داده و اکنون در زیر آسمان و قهر طبیعت بی‌پناه شده‌اند. اما گذشته از ویران شدن خانه و زمین، تلفات جانی و مواشی نیز ماتم را دو چندان ساخته است. در سیلاب‌های اخیر در کنر و نورستان و لغمان و پنجشیر و پروان و غزنی و پکتیا و پکتیکا و لوگر و زابل و کابل و ننگرهار و کاپیسا و بدخشان و بغلان و میدان وردک، دست کم ده‌ها تن کشته و مفقود شده و صدها تن دیگر زخم برداشته است. در این حوادث طبیعی هزاران جریب زمین کشاورزی از بین رفته و هزاران خانه نیز تخریب شده است.
در هنگامه‌ای که سازمان‌های کمک‌رسان بین‌المللی از نبود بودجه و زمستان پیش‌رو ابراز نگرانی می‌کنند، تخریب خانه و زمین و زندگی مردم در روستاها- جایی که آسیب‌پذیرترین اقشار اجتماع افغانستان زندگی می‌کنند- نگرانی‌ها را از رسیدن زمان و هوای سرد چند برابر افزایش می‌دهد.
اگر زمان کمک باشد، اکنون بهترین فرصت است که سازمان‌های کمک‌رسان به یاری مردم مظلومی که تمام دار و ندار خود را از دست داده‌اند بشتابند؛ زیرا زمان به سرعت می‌گذرد و زمستان خیلی زود از راه می‌رسد.
از حاکمیت کنونی در افغانستان انتظار چندانی نمی‌رود؛ زیرا نه رسمیت بین‌المللی دارد که بتواند کمک جامعه جهانی را جلب و جذب کند و نه خود توانایی مدیریت و رسیدگی به این چنین فجایع را دارد که متکی به خود عمل و بی‌نیاز از کمک جهانی عمل کند. بنا بر این، از جامعه جهانی و سازمان‌های بین‌المللی انتظار می‌رود که با تفکیک سیاست از موارد بشردوستانه، سرنوشت انسان‌های گرسنه و فقیر را با مسایل دیپلماتیک و سیاسی تاخت نزنند و به کمک بشتابند. در جهانی که تمام کشورها به هم مرتبط هستند، سازمان ملل متحد وجود دارد، ده‌ها منشور بشردوستانه فارغ از رنگ و نژاد و زبان و باورهای مذهبی و محلی نوشته شده و مطابق آن تمام انسان‌ها دارای حق حیات و تامین غذا و سرپناه هستند، مسئولیت کشورهای ثروتمند و سازمان ملل متحد است که در بحران کنونی مردم افغانستان را تنها نگذارد و تمرکز خود را برای کمک به ملت گرسنه و در آستانه فاجعه افزایش مضاعف بدهد.
وضعیت افغانستان آزمونی است که در برابر جهان نهاده شده تا در آن، انسانیت و آزادگی و بشردوستی و فرهنگ کمک به همنوع محک زده شود.