حضور فرماندهان طالبان پاکستانی در افغانستان وضعیت را بدتر می‌کند
رسانه‌ها پاکستانی به نقل از منابعی در افغانستان گزارش داده‌اند که عمر خالد خراسانی یکی از فرماندهان ارشد طالبان پاکستانی در اثر انفجار ماین کنار جاده در ولسوالی برمل ولایت پکتیکا در شرق افغانستان کشته شده است. این موضوع درست چند روز پس از کشته شدن ایمن الظواهری رهبر القاعده از سوی امریکا در کابل اعلام می‌شود، هرچند هنوز تحریک طالبان پاکستانی، گروه طالبان در افغانستان و نهادهای معتبر اطلاعاتی آن را تایید یا رد نکرده‌اند.
اما پرسش اساسی این است که چرا طالبان نتوانسته‌اند فرماندهان تحریک طالبان پاکستانی را از کشور اخراج کنند و حضور آن‌ها در ولایات مرزی افغانستان چقدر برای امنیت و ثبات در افغانستان خطرناک و نگران کننده است.
به نظر می‌رسد که طالبان در افغانستان نه توانایی بیرون کردن اعضا و فرماندهان تحریک طالبان پاکستانی را از افغاستان دارند، نه توانایی سرکوب آن‌ها را و نه هم تمایلی برای چنین کاری؛ زیرا تحریک طالبان پاکستانی در هنگام جنگ با نیروهای خارجی و دولت پیشین افغانستان گروه طالبان را در تمام موارد حمایت کرده و اکنون توقع دارد که گروه طالبان در برابر حمایت‌های بی دریغ و جهادی-دینی آن ادای دین کند. از طرف دیگر طالبان به خوبی می‌دانند که سرکوب کردن یک گروه که چندین هزار نیروی مسلح در اختیار دارد کار ساده‌ای نیست و به این زودی‌ها رخ نخواهد داد.
اما نفس حضور رهبران و فرماندهان تحریک طالبان پاکستانی در افغانستان در واقع اثبات ادعای پاکستان مبنی بر استفاده شدن خاک افغانستان علیه این کشور است به ویژه اکنون که طالبان در تلاش ایجاد ارتباطاتی با هند نیز هستند.
بنا بر این، حضور فرماندهان تحریک طالبان پاکستانی در افغانستان در یک دور باطل و خطرناک، زمینه مداخله بیشتر آی اس آی را در امور افغانستان مساعد ساخته و همان سناریوی دست داشتن هند را تقویت می‌کند؛ چون ارتش پاکستان همواره هند را به حمایت از گروه‌هایی چون تحریک طالبان پاکستانی، سازمان آزادی بخش بلوچ و برخی از جنبش‌های مخالف اسلام‌آباد می‌کند.
پس حضور فرماندهان تحریک طالبان پاکستانی در افغانستان در واقع نسبت مستقیم با افزایش مداخلات ارتش پاکستان در امور افغانستان و بی ثبات سازی کشورمان دارد؛ چیزی که در چهار دهه گذاشته همواره مانع از شکل‌گیر و قوام یافتن نظام سیاسی با ثبات در افغانستان شده و این کشور را مبدل به میدان جنگ نیابتی اسلام‌آباد و دهلی نو ساخته است.
بر این مبنا، پاکستان تلاش می‌کند که از ایجاد ثبات و دولت فراگیر در افغانستان جلوگیری کند و نگذارد که کنترول افغانستان از دستش بدر شود، زیرا در آن صورت می‌پندارد که پای هند به میدان افغانستان باز شده و منافع این کشور را تهدید می‌کند.
در این وضعیت، برای افغانستان بهترین گزینه حفظ بی‌طرفی، کنار رفتن از منازعات نیابتی هند و پاکستان و ایجاد اعتماد برای پاکستان و توازن در روابط با دو کشور و همچنان سرکوب و راندن بی‌قید و شرط گروه‌های تروریستی مثل تحریک طالبان پاکستان از خاک کشور است.