مرکز فرهنگی کامه به فعالیت‌های بیشتر فرهنگی شروع می‌کند
نوشته از: سلمان شریفی
پل سرخِ یک سال پیش، بوی شعر و داستان میداد.این قلب ادبی کابل، حالا کم‌تر می‌تپد. پرنده‌گان این آشیان به چهارسوی جهان پر کشیده‌اند و چراغ‌های پاتوق‌های فرهنگی خوابیده است. دیگر کسی سینما نمی‌رود؛ زیرا قفل‌ها اجازه نمی‌دهد. دکان‌های فروش ابزار موسیقی، همه بسته است. انستیتوت ملی موسیقی و ریاست افغان فیلم، کم‌کم به خاطره حسرت‌انگیر ملی تبدیل می‌شود. در میان این سکوت و تاریکی، مرکز فرهنگی «کامه» شروع به فعالیت می‌کند.
احمدضیا ده‌آتشین، مسوول عمومی مرکز فرهنگی کامه به پنجره می‌گوید که این مرکز، پایگاه فرهنگیان و هنرمندان کشور خواهد شد. ده‌آتشین، آفریدگار مجموعه شعری «یک چوکی فاصله» باور دارد که فرهنگ و ادبیات سرکوب می‌شود؛ اما خاموش نمی‌شود. او با این امید به تنهایی برای نجات فرهنگ و هنر دست بالا زده است. ایثاری که پیش‌تر شاهد فرهوش، مسوول مرکز فرهنگی پل سرخ را یک میلیون افغانی قرض‌دار کرد. فرهوش از اشک‌هایش که در مرکز فرهنگی پل سرخ برای آواره‌گی فرهنگ در افغانستان ریخته است، گفت: در افغانستان، رنگ‌زردی و بی‌چاره‌گی دارد وقتی در بخش فرهنگ کار کنی.
ده‌آتشین اما باور دارد که فرهنگ هیچ‌گاهی از یک جغرافیا مهاجرت نمی‌کند. این باور او را واداشته است که به گشایش هرچه بیشتر مرکز فرهنگی کامه دست زند. این شاعر وعده می‌دهد که مرکز فرهنگی کامه میزبان و زادگاه هنر و هنرمند می‌شود. مسوول این مرکز از ایجاد یک مجموعه نقاشی نقاشان کشور و برگزاری کارگاه‌های آموزش هنر برای کودکان خیابانی گفت. با زدن پک عمیقی به سیگارش، می‌گوید: خیابان جایی خوبی نیست و اکثر کسانی که شامل باند‌های مافیایی می‌شوند، کودکان خیابانی‌اند. ده‌آتشین و هم‌کارانش در نظر دارند که کودکان آموزش‌دیده‌ی کارگاه را به حرفه‌های کوچک سوق دهند.
آفتاب پیش از چاشت جمعه، ۲۴ ثور همانند ایموجی خنده در آسمان کابل می‌خندید و درخشش خیرکننده‌ای به موهای خرمایی فرفری مسوول این مرکز میداد. او که در حال محبت با پسر دوسه‌ساله‌ی شوخ و شیرینش بود با لحن مصممی گفت: «مرکز فرهنگی کامه شروع به فعالیت‌های بیشتر فرهنگی می‌کند. برنامه‌های خوبی روی دست داریم.»
فرزین فلسفی نویسنده رمان «زمستان آن سال» در یک گفت‌وگوی غیررسمی در آن مرکز گفت که حالا بهترین موقع برای رشد ادبیات است. او باور دارد که ادبیات حقیقی محصول دغدغه و گرفتاری است. آقای فلسفی با نام‌گرفتن بزرگ‌ترین نویسنده‌گان اروپا و روسیه، که هم‌عهد نابه‌سامانی‌های اجتماعی بوده‌اند، گفت که وضعیت کنونی، فرصت است. این نویسنده باور دارد که وجود چنین مرکزی به رشد فرهنگ و هنر کمک می‌کند. از نظر وی، ادبیات و فرهنگ حقیقی، صلح را تامین می‌کند.
در این باره از دو داستان‌نویس نیز پرسیده شد؛ اما آنان به دلیل این‌که دگر شهروند افغانستان نیستند، از پاسخ دادن پوزش خواستند. یک استاد دانشکده هنر به پرسش‌های پنجره پاسخی نداد.
مرکز فرهنگی کامه در حالی گسترش می‌یابد که بیشتر مراکز هنری و فرهنگی دولتی و غیردولتی پس از سقوط حکومت پیشین، بسته شده است. این مرکز پیش از این نیز چند دوره‌ی آموزشی برای کودکان خیابانی گرفته بود و کارهای فرهنگی می‌کرد. این‌که قفل سینماها باز شود و ابزارهای موسیقی نوازش، رویای مسوولان مراکز فرهنگیِ «پل سرخ بسته‌شده» و «کامه گسترش‌یافته» است؛ اما وزارت امر به معروف و نهی از منکر، موسیقی را حرام اعلام کرده است. تکلیف هنرهای دیگر تا هنوز معلوم نیست.